“Ik wist niet dat jij zo mensenschuw was.” Een opmerking die een vader gaf bij het schoolplein toen ik en mijn man op afstand in de schaduw stonden te wachten bij het schoolplein. “Lekker plekje hebben jullie hier!” Daarop zei ik: “yes, lekker koel en geen mensen.”
Feestbeest
Als kind op de basisschool hield ik best van feestjes. Op de middelbare school werd ik daar eigenlijk niet voor uitgenodigd. Af en toe, ik ging wel uit. Maar pas vanaf de introductie van alcohol in mijn leven kan ik wel zeggen dat ik ontpopte tot iets waar ik niet altijd met trots op terug kijk.
Maar we deden allemaal hetzelfde, dus ik denk niet dat ik op een rare manier in iemands herinnering ben blijven hangen. Eigenlijk werd het feesten en uitgaan next level vanaf dat ik op mijn beroepsopleiding begon. Een ouder vriendje, later thuis komen, minder toezicht.
Ik was altijd de hort op. Ik ging elk weekend uit. Elke discotheek in de wijde omtrek heb ik bezocht. En elk piratenfeest, festival, schuurfeest was ik van de partij. Verkleedfeestjes, themafeestjes, spontane trips naar Amsterdam. I did it all.
Nooit heb ik aan drugs gedaan, maar wel aan heel veel alcohol. Als ik nu naar haar kijk, denk ik. “Hoe heb je dit kunnen doen? Hoe heb je het vol kunnen houden?” Nou dat lukte ook niet altijd, het ging best wel eens mis.
Lichamelijk ziek
In die periode was het vooral mijn lichaam dat heftig reageerde op al het uitgaansgeweld en de drukte. Ik werkte daarnaast fulltime en in het weekend gaf ik mijn lijf eigenlijk niet de rust om op te laden, maar brak ik het volledig af.
Gedurende mijn werkweek liep ik steevast rond met spanning, stress, depressieve gedachten en andere fijne kwalen die zorgen voor een heerlijke cocktail in je lijf.
Maar in het weekend zou ik alles eruit halen om een beetje geluk te ervaren. Door de alcohol kreeg ik een fijne buzz die de negatieve gedachten blokkeerde en ik werd heerlijk mondig, vrij en blij.
Ik had heel vaak buikpijn. Ik wist wel van mijn PDS, en natuurlijk was mijn leefstijl daar niet bevorderlijk voor, maar ik had geen tijd en ruimte om me met zoiets irritants bezig te houden. Dus soms ging dat mis. Accute buikpijn aanvallen. Maar daarbij ook weg vallen/flauw vallen in uitgaansgelegenheden. Ik voelde het dan aankomen.
De felle, flikkerende lichten, de keiharde muziek die opeens door mijn lijf dreunde, de golvende misselijkheid. “Ik word niet goed!” Was wat ik dan schreeuwde. Op die momenten wilde ik vaak het liefst gewoon naar huis. Maar we waren met een groep met een taxi, dus ik moest het uitzitten tot 6.00 uur.
Ook de katers waren vaak killing. Mijn lichaam kon alcohol helemaal niet verdragen regelmatig hing ik op zaterdag en zondag uitgewrongen boven een wcpot omdat alles er weer uit gespuugd moest worden. Roofbouw pleegde ik.
Liever thuisblijven
De eerste keer dat ik graag wilde thuisblijven was in mijn nieuwe huis met mijn exvriend. Het was oudjaarsavond. Super koud. Een berg sneeuw. En we hadden met de straat in een tent doorgebracht. In die straat woonden best wat mensen me de nodige stress gaven. Dus het was al een opgave. Na twaalf uur zouden we naar een tentfeest gaan verderop. We hadden kaartjes gekocht.
Maar ik wilde niet. Ik wilde niet weer de kou in, ik wilde niet in die tent tientallen bij mensen bij langs en iedereen gelukkig nieuwjaar wensen. Ik stond in mijn slaapkamer. Warme, nieuwe vloerbedekking onder mijn sokken. En ik dacht “kon ik maar thuis blijven”. Dat was de eerste keer dat ik me bewust was van zo’n gedachte en ik weet nog dat ik schrok. Thuis blijven? Hoezo, je bent toch geen 50?
Van feestbeest naar mensenschuw?
Inmiddels heb ik tientallen mensen minder in mijn leven. Is alles anders. Ben ik sowieso 13 jaar ouder dan die variant. Maar toch schrik ik soms van mezelf. “Wil ik dan echt niets meer? Wil ik geen feestjes meer? Wil ik geen mensen meer om me heen?”
De vader verteld over zijn verbouwing, die tegelijk liep met de onze. Alles is net op tijd af, want er komen verschillende housewarmings aan… Housewarmings?? Als in, meervoud? Ik zei het niet, want wat hij zei klonk zo normaal en aannemelijk.
Ik dacht meteen “moeten wij ook een housewarming geven? Maar wie moeten we uitnodigen en wil ik die mensen eigenlijk allemaal tegelijk in ons huis?”
Mijn conclusie is, nee ik ben niet mensenschuw. Ik kan heel sociaal en vriendelijk zijn, mits ik de juiste energie voel bij iemand of mits ik zelf de energie kan opbrengen het te faken voor een kort moment. Maar ik hoef het gewoon allemaal niet meer zo.
Mijn hoofd lijkt een constante complexe chaos van emoties en gedachten te zijn en ik heb dit geloof ik al mijn hele leven onderdrukt. Het lukt me niet meer. Het lukt me niet meer de Karin met autisme en hoogsensitiviteit terug in het doosje te drukken.
She’s out there… Met al haar nukken, met al haar vermijding, angsten en sombere gevoelens. Maar ook met liefde, voor de juiste mensen, met liefde voor de problemen die onze kids ondervinden, met liefde voor de fijnere, zachtere, puurdere dingen in het leven.
Het feestbeest in mij is gewoon met de noorderzon vertrokken.
GRATIS | Zelfliefde telefoon achtergronden
Het is tijd voor een beetje neurodiverse liefde! Ik ontwierp 20 verschillende telefoon achtergronden met onderwerpen als zelfliefde, autisme, hoogsensitiviteit, mentale gezondheid in the picture. We verdienen het allemaal om gezien te worden en soms is het fijn om een liefdevolle reminder te krijgen in de kleinste momentjes. Als je je hieronder inschrijft op mijn nieuwsbrief krijg je direct de telefoon achtergronden in je email inbox. Daarna kun je ze downloaden op je telefoon of via je computer, wat jij fijn vindt.
Geen zorgen, ik spam je niet vol met mailtjes. Maar ga wat dieper in op sommige onderwerpen waar instagram niet altijd de juiste plek voor is. Je kunt je op elk gewenst weer uitschrijven!
